*Manlio Dinnucci (Red Voltaire)
1991tik, Ukraina errepublika independente bihurtu zenetik, SESB desegin ondoren, NATOk harreman sare bat eratu zuen Ukrainako indar armatuen barruan. Aldi berean, AEBetako CIAren eta beste zerbitzu sekretu batzuen bidez, militante neonaziak errekrutatzeari ekin zion, eta hauek finantzaketa, entrenamendua eta armamentua jaso zuten.
Argazki-dokumentazio zabala dago, UNA-UNSOko [1] militante neonazi gazteak erakusten dituena, 2006an, Estonian, NATOko irakasleekin entrenatzen ziren bitartean, hiri-inguruneko borroka-teknikak eta sabotajeak eta atentatuak egitean lehergailuak erabiltzen irakasten zizkietenak.
Horixe da neonazien egitura paramilitarra, 2014ko otsailaren 20an Kieveko Maidan plazan hasi zena, Ukraina Europar Batasunari atxikitzearen aldeko eta aurkakoen manifestazio politiko batean. Talde armatu eta militarki antolatuek gobernuaren eraikinak erasotzat hartzen dituzten bitartean, tiratzaile «ezezagunak» (ondoren Georgian errekrutatutako gizabanako gisa identifikatuak) doitasunezko fusilekin tiro egiten dute manifestarien zein poliziaren aurka, eta dozenaka hildako daude bi aldeetan.
Maidan plazako putscharen egunean bertan, NATOko idazkari nagusia Ukrainako indar armatuei zuzendu zitzaien, aginte-tonuan, «neutral mantendu» behar dutela ohartaraziz, «gure arteko harremanetan ondorio kaltegarri larriak» izango dituen zigorrarekin. Indar armatuen buruzagitzak eta gobernu-aparatuaren zati handi batek abandonatuta, Yanukovich presidenteak ihes egiten du herrialdetik.
Maidan plazako putschari Ukrainako errusiarren eta Errusiaren lagun ukrainarren aurkako erasoak jarraitzen dio berehala. Ordena zehatz batekin antolatutako terrore-olatua da: Ukrainako alderdi komunistaren eta beste mugimendu politiko batzuen egoitzen arpilatzea eta suntsitzea; agintari politikoen lintxamendua; kazetarien aurkako tortura-ekintzak eta hilketak; Odesako Sindikatuen Etxearen aurkako eraso antolatua, non militante asko hil edo bizirik erre zituzten eraikinaren sutean [2]; Ukraina ekialdean errusiar jatorriko zibil babesgabeak sarraskitu zituzten Mariupolen, fosforo biziarekin bonbardatu zituzten Slaviansken, Lugansken eta Donetsken.
Ukrainar errusiar hiztunen aurkako eraso terroristaren aurrean, Krimeako Errepublikako Kontseilu Gorenak – SESBen garaian Ukrainara transferitutako lurralde errusiarra –, bozketa bidez, Kievetik banatzea erabaki zuen, eta penintsula Errusiako Federaziora itzultzea eskatu zuen. Herri-erreferendum batek erabaki hori berretsi du, aldeko botoen % 97rekin. 2014ko martxoaren 18an, Vladimir Putin presidente errusiarrak Krimea Errusiako Federazioari atxikitzeko hitzarmena sinatu zuen, Errepublika Autonomoa estatusarekin.
Donbass eskualdean, Donetsken eta Luhansken aldarrikatutako Herri Errepublikek Kieveko erasoei armekin aurre egiten dieten bitartean (14.000 hildako), lankidetza tekniko-militarrerako bide-orria NATOk eta Ukrainak, 2015ean sinatua, ia Ukrainako indar armatuak eta industria militarra aliantza atlantikora biltzen dituzte, Estatu Batuen agindupean. Kievek bere Guardia Nazionalean sartu ditu milizia neonaziak. Guardia Nazionala Estatu Batuetako 173. brigada aerotransportako ehunka irakasle estatubatuarrek trebatu dute, Vicenzatik (Italia) Ukrainara ekarrita, NATOko beste irakasle batzuekin batera.
Kieven erregimenean, Ukraina nazismo berpiztuaren haztegi bihurtu zen Europaren bihotzean. Kievera Europa osoko eta Estatu Batuetako neonaziak iristen dira, Pravy Sektor eta Azov batailoiak errekrutatuak. Azov nazia da bere enblemagatik, SS Das Reich dibisioaren ikurretik kopiatua [Ikus artikulu honen argazkia]. Trebatu ondoren eta su-bataioaren pean jarri ondoren, eskualdeko herritar rusoparlanteen aurkako ekintza militarretan Donbass eskualde rusoparlantean, atzerriko neonaziak beren jatorrizko herrialdeetara itzultzen dira pasaporte ukrainarrekin. Bien bitartean, Ukrainan neonazien ideologia zabaltzen da Ukrainako belaunaldi berrien artean. Horretaz arduratzen da Azov batailoia, haur eta nerabeentzako entrenamendu militarrerako eta prestakuntza ideologikorako eremuak antolatzen dituena, non batez ere errusiarrekiko gorrotoa irakasten den.
2019ko Ukrainako hauteskundeetan, Volodimir Zelenski aktorea – ezaguna egin zen ustelkeria politikoari buruzko telesailarekin, kasualitatez Errepublikako presidente izateko aukeratutako irakasle baten paperean – Ukrainako presidente bihurtu zen. Hauteskunde kanpainan, Zelenskik agindu zuen Donbass eskualdeko gerrari amaiera emango ziola eta oligarkek menderatutako gobernu sistema «garbituko» zuela. Zelenskik Petro Porochenko aberatsari, orduko presidenteari, bere dirutza atzerriko paradisu fiskaletan ezkutatzea leporatzen zion.
Baina, hautatua izan ondoren, Zelenskik berak ahal zuen guztia egin zuen gerra elikatzeko, izatez NATOk zuzendua, Errusiari erasotzeko asmoz.
Haren bigarren konpromisoari dagokionez (ustelkeria ezabatzea, batez ere kapitalak paradisu fiskaletan atzerriratzea), adierazgarriak dira The Guardian egunkari britainiarrak dokumentatutako ikerketa batean jasotako gertakariak. Zelenski Belizen, Birjina Uharte Britainiarretan eta Zipren egoitza eta hiriburuak dituzten 3 enpresaren jabekidea da. Enpresa horien bidez, Zelenskik 40 milioi dolar baino gehiago jasotzen ditu finantzari ilunetatik.
Scott Ritter estatubatuarraren (US Marine Corps-eko kide ohia eta inteligentzian aditua, Iraken NBEko inspektore izandakoa) ikerketa-dokumental batek Zelenskik Miamin (34 milioi dolarretan ebaluatua), Israelen, Italian, Londresen, Georgian, Grezian eta beste herrialde batzuetan dituen luxuzko egoitzak erakusten ditu.
— — — –
[1] Ukrainako Batzar Nazionala-Ukrainako Autodefentsaren siglak, nazioartean eskuin muturreko nazionalista gisa katalogatutako ukrainar erakundea. Voltaire sarea.
[2] «Ukraina: zer gertatu zen Odesan ?», Voltaire Sarea, 2014ko maiatzaren 6a; «Krimen Odesan», Thierry Meyssan, Voltaire Sarea, 2014ko maiatzaren 7a. Ikus daitekeenez, garai hartako artikulu horietan sartu genituen bideo eta argazki asko ezabatu egin dituzte Interneteko plataformek. Voltaire sarearen oharra.
