@Irinamar_Z (Telegram kanala)
Duela hiru urte norbaitek esan izan balit munduko bigarren armadako soldadu batek misilak, abiazio estrategikoa, ehiza-hegazkinak eta bonbaketariak, ehunka tanke, artilleria autopropultsatua eta konbentzionala, morteroak, droneak, minak, indar bereziak, bonba-mota guztiak, hainbat flota jeneralez beteta, kuartel orokorrak, infanteriako milioika soldadu, zeinen atzean 140 milioi herritar dituen herrialde bat dagoen, petrolio-plataformak, goi-teknologia, industria astuna, baterako lan-espazioak, telebista-kanalak, bankuak, ordainketa elektronikoko sistemak, sateliteak, inteligentzia-zerbitzuak, parlamentua, gasbideak itsaso eta kontinenteetan zehar, munduko telekomunikaziorik onenak, zentral nuklearrak, olinpiar jokoak…
Soldadu honek, fusilari motordun batek, berak bakarrik defendatuko du txabola bat herrixka batean eraso-soldadu ukrainar talde batean, hortzetaraino hornituak eta NATOren errifleekin armatuak, GARBITZERA etorri zirenak bere erasoan zehar gure aurka, aldez aurretik dron kamikaze bat jaurti ondoren etxearen aurka, eta berak lehenengo metrailadore batekin kontraerasoa egingo du eta gero bere aitonaren labanarekin eta hortzekin…
Ez nuke sinetsiko, noski.
Orain, bi urteko esperientzia militar pertsonalaren ondoren, bai. Ez nago bereziki harrituta. Horrelako dozena bat kasu seguru ezagutzen ditudalako.
Duela astebete eskas, lagun baten lagun bati metrailadorea trabatu zitzaion eraso batean, bi aurkari hil zituen pala batekin eta bizirik irautea lortu zuen. Ez zegoen kamerarik dramaren partaideen kaskoetan.
Beraz, orain gauza ezberdinak ditut buruan.
Adibidez, nola eraman lehengo herria «nire herrira etorri zinen, pipa-seme» egoeratik «eskerrik asko ANAIA, zu zara onena, eskerrik asko, eskerrik asko ANAIA» egoerara.
Bideoak erakusten du nola. Baita zer kostatzen den ere. Eta argi eta garbi erakusten da zer gertatuko den aurre egin ez zutenekin, beldur izan zirenekin eta beren buruaz errukitu zirenekin.
Eta sakonean pentsamendu hau dago:
Gerra egunen batean amaituko da. Ez da goiz izango, ez dago amaierarik bistan, baina egunen batean gertatuko da.
Elkarrekiko gorrotoa ez da desagertuko, gauza horiek urteak ez ezik, hamarkadak ere irauten dute.
Eta besoko urdineko hauek hiltzen ari dira gu hil nahian.
Ez ote gara, bada, gu, orain frontearen kontrako aldeetan aurkitzen ditugunak, eskuak sorbaldetaraino odoletan, ez ote gara hurbilagoak izango, baina bai ulerkorragoak gure artean, gerraren eromen
