*Andrew Korybko / Prensa Bolivariana (prensabolivariana.org/)
Kiev etsita dago Donbasseko fronteko presioa arintzeagatik. Errusiak pixkanaka irabazten jarraitu du aurten, eta laster aurrera egiteko zorian egon daiteke.
Errusia bere burua defendatzeko borrokan ari da Ukrainak Kursk eskualdean egin duen ustekabeko erasotik, nahiz eta txosten kontraesankorrak sortu diren liskar horien kokapenari buruz. Errusiako Defentsa Ministerioak baieztatu zuen borroka guztiak mugaren alde ukrainarrean gertatu direla, eta Rybarrek, berriz, ia 1,2 milioi harpidedun dituena eta ikasketa zentro moduko bat bezala funtzionatzen duena, esan zuen Errusiako mugen barruan gertatzen ari dela. Egia edozein dela ere, azken gertaera honek garrantzi izugarria du oraindik.
Hitz gutxitan esanda, Ukrainaren azken hurra izan liteke, 2014 baino lehenagoko Errusiaren mugen barruan fronte berri bat irekitzeko apustu masiboa baita, bere etsaiek bere tropa batzuk Kurskera birbanatzeko asmoarekin Donbassetik, non aurten pixkanaka irabazten jarraitu duten. Errusia orain arte prest egon da ondoko Belgorod eskualdearen aurkako beste eraso bat egiteko, eta horregatik erabaki zaila baina beharrezkoa izan da segurtasun-erregimen zorrotz bat ezartzea bertan joan den hilaren amaieran, eta ustekabean hartu dute.
Horren aurretik, kezka handia zegoen Ukraina Bielorrusian erasoaldi bat abiarazteko prestatzen ari ote zen, eta horrek gatazka zabaldu zezakeen eta, beharbada, Poloniaren esku-hartzerako aitzakia gisa balio zezakeen. Kursk eskualdean gertatu berri denaren argitan oro har hartuta, Ukrainak bi norabide horietan egindako mugimenduek, atzera begira, Errusia “engainatzea” izan zezaketen helburu, azken erasoa erraztuz. Mugaz haraindiko aurreko erasoaldietan ez bezala, honetan ere uniformedun tropa ukrainarrek parte hartzen dute, ez agente terroristek.
Inork ez zuen Ukraina serio hartu urte honen amaieran beste kontraeraso bat egiteko asmoa zuela iragarri zuenean, baina gaur egun gertatzen ari dena bere arduradun politikoek buruan zutena izan daiteke. Hori esanda, eskala ez da iazko kontraerasora hurbiltzen, eta ez da kontraeraso bat, Errusia ez baitzen Kursketik Ukrainari erasotzen ari. Hala ere, orain arteko mugaz gaindiko erasorik handiena izaten jarraitzen du, eta argi eta garbi aspalditik zegoen pentsatuta bat-bateko erasoaldia izan beharrean.
Hala ere, ohar horiek ez dute esan nahi arrakasta izango duenik, dinamika militar-estrategikoa Errusiaren alde egon baita urte osoan zehar. Azken finean, Ukraina tropak eta talde mugatuak desbideratzen ari da Donbasseko frontetik Kurskekora, eta hau erraz izan liteke kaltegarria Errusiak leher lezakeen irekiera bat sortzean. Gainera, ez da oso litekeena Kursken harrapatu ahal izan dutena atxikitzea, eta horrek baztertu egiten du bake elkarrizketetan «trukatu» ahal izatea.
Hala eta guztiz ere, azterketa hau argitaratzeko unean bi eguneko bataila bihurtu denak berak erakusten du Ukrainak oraindik ere badituela trikimailu batzuk mahukapean, hau da, Errusiaren zaintza, inteligentzia eta errekonozimendua saihesteko duen etengabeko gaitasuna. Errusiak ez zuen kontzentrazio nabarmenik detektatu Kurskeko mugatik gertu denbora baino lehen, Bielorrusiako eta Belgorodeko mugetan bakarrik, bestela eraso prebentiboak egin eta mugan zehar segurtasun erregimen bat ezarriko zukeen.
Kontua ez da Errusia kritikatzea, baizik eta NATOk bere ordezkariaren ustekabeko erasoa arrakastaz disimulatzeko duen gaitasun taktikoa nabarmentzea. Horrek Zakharova Errusiako Kanpo Arazoetako Ministerioko bozeramaileak Kieveko terrorismoaren frogatzat gaitzetsi zituen biktima zibilen kopurua handitzen lagundu zuen. Egoera hori baino askoz gehiago okertu daiteke, Ukrainak Kursk eskualdean aurrera egiten badu eta gertu dagoen izen bereko energia nuklearraren planta mehatxatzen badu.
Hala ere, hori gertatzeko aukerak txikiak dira Apty Alaudinov jeneral nagusiaren arabera, Errusiako Indar Armatuen departamentu militar eta politikoko zuzendariordea eta TASSen arabera Akhmat indar berezien unitateko komandantea. Nabarmendu beharreko beste puntu bat da Rybarren aurreko txostenak, hiperloturekin, baieztatzen zuela Ukrainak gasbidearen igarotze-estazio baten kontrola hartu zuela, eta horrek, egia izanez gero, suntsitutako instalazio hori deuseztatu eta, ondorioz, Europa erdialdeko bezeroei gas errusiarraren hornidura eten ziezaiekeela.
Kievek Hungaria eta Eslovakia zigortu nahi ditu gerraren aurkako jarrerengatik. Horregatik, duela gutxi Errusiako petrolio-konpainia bat zigortu du, EBren salbuespena baitzuen bi enpresa horiek hornitzen jarraitzeko, eta, beraz, kalte handiena eragin liezaieke aipatutako gas-instalazioa suntsituz. Argi eta garbi esateko, Rybarren txostena ez da baieztatu eta faltsua izan daiteke, baina bere garrantziak eta Alaudinoven behaketek agerian uzten dute Kursken jokoan dagoen guztia.
Arrazoi horiengatik, ondoriozta daiteke hau aspalditik ari zela sortzen, eta, beraz, litekeena da Ukrainaren azken ahalegina izatea, orain etsipenez egiten saiatzen ari dena, Donbasseko frontean lasaitasunen bat hartzeko, non Errusiak lekua hartzen jarraitzen duen eta aurrera egiteko zorian egon daitekeen. Litekeena da Errusiak laster berreskuratzea galdutako lurraldea, Ukrainak benetan inor harrapatu badu, eta gero Kievi ordainaraztea ezusteko eraso zital honengatik.
* Andrew Korybko analista politikoa, kazetaria eta hainbat lineako aldizkaritako ohiko kolaboratzailea da, baita Herrien Adiskidetasunaren Errusiar Unibertsitateko Ikerketa eta Iragarpen Estrategikoen Institutuko adituen kontseiluko kidea ere. Gerra hibridoen arloan hainbat lan argitaratu ditu, horien artean “Gerra hibridoak: erregimen aldaketarako zeharkako ikuspegi moldagarria” eta “Gerra hibridoaren legea: ekialdeko hemisferioa”.
