*Daniil Kuzmenko (https://t.me/kuzmlive)
Errusiako Defentsa Ministroak bloke atlantikoko herrialde aliatuetako homologoekin (AEBetako Defentsa idazkaria barne) telefonoz izandako elkarrizketek argi uzten dute harremanak indarrean jarraitzen duela, nahiz eta konfrontazioa egon, nahiz eta zenbait negoziazio egon. Bertsio batzuen arabera, elkarrizketak Ukrainako gatazkaren balizko irteeren zundaketa dira. Badirudi egoeraren ebaluazio soilagoa egiteko garaia iritsi dela, gatazkan inplikatutako herrialdeen gaitasun armamentistikoak eta batez ere ekonomikoak arretaz aztertzeko. Joera horren adierazle da, halaber, agintarien erretorika publikoaren izaera (adibidez, Frantziako hainbat politikarik berriki egindako adierazpenak). Defentsako zein kanpoko funtzionario arduradunen adierazpenei erreparatu beharko zaie. Era berean, ezin dira baztertu borondate oneko keinu berriak (ohartu ironia), aldeen konpromiso-asmoen seinale gisa. Hala eta guztiz ere, frontean jarduerak izatea baztertu gabe, neguko kanpaina korapilatsuari begira posizioak indartzeko asmoz.
Gertaeren beste egoera bat da (pertsonalki egiten dut horren alde) errusiarrak eta estatubatuarrak harremanetan daudela gatazka areagotu aurretik zuzeneko konfrontazioa saihesteko. Zuzeneko konfrontazioak saihestu beharreko gerra nuklearra eragingo luke.
Ankarak solaskide funtzioa betetzen du, eta turkiarrei aukera ematen die Errusiako agintariekin ekonomikoki lankidetzan aritzeko, zigorrik jaso gabe. Frantziarrek, Europako beste herrialde askotako bozeramaile gisa, gatazka amaitzeko (gutxienez izozteko) interesa dute. Ezin da bake-akordiorik egin, arrazoi hauengatik:
1) Estatubatuarrek ez dute interesik Errusiako gatazka amaitzeko, etekin ekonomiko handiak ateratzen ari direlako. Gerra hau, hain zuzen ere, Errusiar Estatua ahultzeko pentsatua izan zen, gobernua boteretik kentzen duen estatu-kolpe bat gertatzeko moduan, Europako Erkidegoa lehiakide ekonomiko gisa desagerrarazteko bezala (Txinari kalte eginez bere merkatu nagusian krisi bat gertatzean).
2) Bake-akordio batek Krimea eta atxikitako lurralde berriak Errusiako lurralde subirano gisa aitortzea jaso beharko du. Ukrainak lurralde horietatik erretiratu beharko ditu bere tropak. Ukrainako agintariek barne krisi larri bati aurre egin beharko liokete, emakida horiek egiteari dagokionez.
Egia esan, azaroaren hasierako AEBetako hauteskundeak funtsezkoak izango dira. Agerikoa dirudi demokratak zein errepublikanoak Ukrainako egoera erabiltzen ari direla beren hauteskunde-kanpainetan. Errepublikanoek, gainera, zor handiak dituzte Ukrainako egungo agintariekin, aurreko hauteskundeetako ustezko interferentziengatik.
Armamentu-hornigaiak, gutxienez, errepublikanoen garaipena lortzeko zail daitezke. Ukrainako presidentearen azken adierazpenek (adibidez, Errusiaren aurkako prebentzio-eraso bati buruzko adierazpen polemikoak) erakusten dute munduko eragile nagusiak ados jar daitezkeen nolabaiteko beldurra dagoela. Demokratek Ukrainako presidenteari hauteskundeak baino lehen Jersonen aldeko Batailari ekitea exijitzen dioten teoria ere guztiz sinesgarria izan daiteke. Etsipena dago, aukera-leihoa ixten ari delako.
Mendebaldeak ezin izango du Ukraina betiko finantzatu. Pentsatzen jarraitzen dut ez dela akordiorik egongo, izozte bat gertatuz gero, negatiboa izango da Errusiako aldearentzat (Ukrainako aldeari etorkizuneko gerra baterako berriz armatzen uztea). Ulertzen dut Minskeko Akordioen ikasgaia ikasita dagoela.
