Errepresio soziala berriro sartu da gure tenpluan, San Mamesen. (2022-10-15)
Duela astebete Santiago Bernabéu bandera ukrainarrez josita ikusi dugun bitartean Real Madrilek Shaktar Donetsken aurka jokatutako partidan, gaur ICHHko kide bat San Mamesetik kaleratua izan da Atléticoren aurkako partidaren bigarren zatian. Donetskeko Herri Errepublikako bandera bat eramatea izan da delitua. Bandera lapurtu egin diote, eta oraingoz ezin izango du berreskuratu. Horrez gain, isun bat jarri diote, eta, noski, horren aurkako helegitea aurkeztuko da.
Aldi berean, zentzugabekeria hau ikusi dugunoi probokatu digun shockak eragindako urduritasuna dela eta, badakigu azalpenak ez direla onenak izan ICHH osoak uler zezan une horretan gertatzen ari zen harrapaketa. Horren ondorioz, pertsona batzuek elkartasuna gure Athleticen partida-puxka izaten ari zena galtzearen gainetik dagoela erabaki dute.
Gaur gauean San Mamesen bizi izan dugunak gure herriak, gure hizkuntzak eta geure sinboloek jasan dituzten pasarterik ilunenak ekarri dizkigu gogora. Bertatik bertara ezagutzen dugu Euskal Herrian euskara debekatuta egonda bizi izan duguna — Maidana etagero jaiotako Ukrainar Estatuak errusiar-hiztun biztanleekin egin duen bezala — edo Ikurrina zentsuratu, konfiskatu eta eramaten ausartzen denak erreprimitu duena, gaur San Mamesen DHEren banderarekin gertatu den bezala.
Gure aitona-amonek 1936ko estatu-kolpe frankistaren ostean egin zuten bezala, Donbasseko seme-alabek armak hartu eta beren bizitzak sakrifikatu behar izan dituzte Kieven 2014an Euromaidanen ondoren sortutako estatu-kolpe ultraeskuindarraren ondoren. 2014an independentzia aldarrikatzeko eta Ukraina kolpistako kide izateari uzteko egindako autodeterminazio-erreferendumek emandako emaitzak dira horren froga. Errusiak, bide batez, une hartan onartu ez zituen erreferendumak. Horrela, OSCEren arabera otsailera arte 18.000 hildako uzten zituen gatazka honetan, Ukrainak etengabe urratu ditu zibilen gaineko bonbardaketak eta artilleriarekin erasoak eteteko Minskeko Akordioetan sinatu zituen promesak.
Aipatu beharra dago, halaber, Donbasseko herriarekiko elkartasuna Euskal Herrian antolatuta dagoela 2014an Estatu Kolpea eman zenetik, hainbat ekitaldi antolatuz eta Donbasseko biztanleak laguntzeko bidaiak antolatuz ere. Elkartasun hori San Mamesen ere inolako arazorik gabe eman da urte hauetan zehar, baina 2022ko otsailaz geroztik, Stepan Banderaren jarraitzaileek inposatutako diskurtso bakarraren histeria Mendebalde osora inportatu da hau hegemoniko bihurtzeko, eta Euskal Herrian ez gara salbuespen izan. Gogoratu behar da Athleticek jokatzen dituen partida guztietan Ukrainako bandera bat daukagula telebistan partidaren emaitzaren ondoan. Jakina, Yemenekoa edo Palestinakoa ez dira inoiz agertu.
Kontua ez da Vladimir Putin defendatzea, ezta horrelakorik ere, inoiz esan diguten bezala. Gertaera hori zentzugabea da, Ukrainako eta Errusiako ezkerrak gaur egun gertatzen ari denari buruz zer uste duten ondo ezagutzen baitugu, eta biek argi dute esku-hartzea askoz lehenago egin behar zela, horrela Donbasseko guraso eta seme-alaba babesgabeen bizitza are gehiago salbatzeko.
2014an Shaktar Donetsken aurka jokatu genuen Txapeldunen Ligan eta 2017an Zorya Luhansken aurka Europa Ligan. Eta, hain zuzen ere, gure Athleticek bisitari gisa jokatu zituen partiduetako bat bera ere ez zen jokatu bere estadioetan (Ukrainako Armadak bonbardatuak), gerra ez baitzen 2022an hasi, 2014an baizik.
Gure Athletic maite dugu eta mingarria da San Mames utzi behar izatea, baina askoz ere mingarriagoa da hpokrisiaz inpartziala izatea Ukraina ekialdeak duela 8 urtetik jasan duen genozidio etnikoaren aurrean. Futbolaren eta gure bihotz zuri-gorriaren gainetik dauden gaiak daude.
Gaur zelaian egon garen zenbait zale,
Aupa Athletic!
