Lur azpian egon naiz gaur. Ukraniar armadak oraindik botatzen dituen misiletatik ihesi doazen familiekin. Babesleku batean. Pertsonok kosmosak sortu behar ditugu, gure mundu txikiak, ingurunea gureagotu. Lur azpiko babesleku batetara sartzean kosmos txiki asko haundi batean ikusi ditzakegu. Argazkietan eta bideoetan zaila izaten da horrelakoak ezagutaraztea. Beti esan izan ohi diet familiakoei eta lagunei argazki batzuk ez dutela nik bertan sentitutakoa sekula isladatuko. Pertsonak nolakoak garen irudi batean agertzea ezinezkoa zait. Edo zitzaidan. Gaur ume txiki honek esperantza itzuli dit. Lehen aipatu dudan kosmos txiki hori sortu du berak. Bere gustoko super heroien irudiak ditu ohe gainean, berak egindako marrazki baten ondoan. Lur azpiko babesleku bat baino toki inpertsonalagorik (eta krudelagorik) ez dagoen tokian berak lortu du. Aitak, gustura egotearren untxi bat erosi zion. Dirudienez Pasah txikiari kosmosa osatu zaio eta nire aurrean,gustura lo hartu bere untxia besoetan duela. Argazki hau duzue bertan sentitutakoaren nire islada. Sekula berriro gertatuko zaitenik ez dut espero. Tori nire gaurko zuentzako oparia.
